Nieuw (Zee)land

Ja daar ben ik weer. Om te beginnen iedereen een gelukkig 2008! Ik hoop dat iedereen een fijne jaarwisseling heeft gehad en natuurlijk een gezellige kerst. Ik in ieder geval wel. Midden in het centrum van Melbourne op een dakterras naar prachtig vuurwerk straan kijken met Lysbeth. Het buiten die dag 43,7 graden celcius. Echt niet leuk. Gelukkig is het droge lucht, maar daardoor heb je het idee dat je continu onder een föhn loopt. Ook ‘s avonds bleef het warm wat wel heel gek is. Ik had ook echt geen oud en nieuw gevoel. Veel te mooi weer en oliebol te bekennen. Voordeel hier is wel dat mensen zelf geen vuurwerk mogen afsteken. Dus je hoeft niet bang te zijn dat mensen rotjes naar je toegooien, wat ik in Nederland altijd heb. Kerst was eigenlijk net zo’n vreemde ervaring. Ik ben verbrand op kerstdag. En wederom 0 kerstgevoel. Maar dat vond ik ook niet erg. Ik had een huis voor mezelf en dat was heerlijk. Tweede kerstdag, dat hier overigens niet bestaat, met de familie thuis op skype gechat. Dat was heel erg leuk en ook raar. Daar was het echt kerst zoals het hoort! Maar volgend jaar kerst ben ik er gewoon weer bij.

Dat het even heeft geduurd voordat jullie iets van me hoorden komt doordat ik eigenlijk vrij weinig heb gedaan in Melbourne. Heb, zoals gepland, het lekker rustig aangedaan. Heb geen baantje gevonden maar wel een paar keer ge-babysit. Ja Jolien en kinderen. En ze zijn nog in leven, voor zover ik weet. Verder een beetje lunchen, een beetje uitslapen, een beetje een boek lezen in het park, een beetje een film kijken in het park (sound of music. In een woord, hysterisch). Ik ben weer helemaal klaar voor de volgende stap. Het enige spectaculaire wat ik heb gedaan is de Great Ocean Road met Alan. Dat was echt geweldig. Het weer was perfect en de omgeving adembemend (nou, dit kan zo in de folder). En… we hebben een helicoptervlucht gemaakt. Dat was zo gaaf. Ik mocht voorin, whoehoe. Nou ja, en zie foto’s voor het resultaat. En met Alan heb ik me echt dood gelachen. Die man is zo grappig.

Klaar voor de volgende stap dus en die is gezet. Ik heb gisteren afscheid genomen van Alan en Australië. En dat duurde langer dan gepland. Met een vertraging van 5 uur en een omweg via Sydney kwam ik vannacht om 1 uur aan in Auckland. En ‘s avonds in je hostel aankomen is niet leuk. Je bent kapot van de vlucht en dan moet je mensen wakker maken op de kamer. Excuse me! Maar ja, ik kon er natuurlijk vrij weinig aan doen. Het leuke was wel dat ik twee meiden uit Nederland heb ontmoet. Met hun heb ik vandaag geluncht en vanavond gaan we samen eten. En dan vertrek ik morgen alweer naar de volgende plek. Het backpacken is nu echt weer begonnen. Na een langere tijd op een plek in een huis zitten is dan zo’n luxe. Gewoon je spullen laten staan en gaan. Je kent de stad, je hebt een eigen plekje. Nu loop ik weer met m’n backpack van 20,1 kilo (het mocht in het vliegtuig!!) op m’n rug van hostel naar hostel. Maar ik heb er zin in en dat is het belangrijkste. Nog maar 8 weken en dan ben ik er alweer. Het gaat zo snel! Daarom, nu genieten, weer de mooiste plekken zien en interessante mensen ontmoeten. New Zealand, here I come!

Dan wil ik ook nog van de gelegenheid gebruik maken (hahaha) om iedereen te danken voor hun kerst/nieuwjaars wens. Heel erg lief en leuk!

Laiverds thuis, ik ga kijken of er wat in Nieuw Zeeland te beleven is en uiteraard houd ik jullie daarvan op de hoogte.

Een dikke zoen,
Jolien